Σου το ορκίζομαι

Από την ταινία-αφιέρωμα στη ζωή του Miguel de Molina "Las cosas del querer", ακούμε και βλέπουμε τον Manuel Bandera να τραγουδά το "Te lo juro yo".

Για σένα θα μετρούσα ακόμα και την άμμο της θάλασσας.
Για σένα θα ήμουν ικανός ακόμα και να σκοτώσω.
Και αν σου λέω ψέμματα ας με τιμωρήσει ο Θεός.
Αυτό σου το ορκίζομαι, με το χέρι πάνω στο ευαγγέλιο.

Gitano de la cava

Diego el Cigala interpreta la canción "Gitano de la cava" en un Concierto y en el club "Clamores" en Madrid en 2002 con Niño Josele (guitarra), Jerry Gonzalez (trompeta), Javier Colina (bajo), El Piraña (percussion).

Ειρήνη

Niño Josele - Paz

Hot Spicy Shrimp Meal

Η Ruth, για να μας ευχαριστήσει για το καίηκ με μαστίχα που φτιάξαμε προς τιμήν της, μας στέλνει "καυτή" συνταγή!
Την ευχαριστούμε, της στέλνουμε τις θετικές σκέψεις μας και πολλές ευχές για μια καλή συνέχεια στην εγκυμοσύνη της και σύντομα με ένα υγιές και όμορφο ζουζουνάκι στην αγκαλιά της για να φωτίζει τις μέρες της!

In Honor of our Godfather D, and for the belly of the hungry mother to be, we have made a hot spicy shrimp meal!
Note that Hot Spicy foods are aphrodisiacs and we hope to inspire D to make his own child too! However, we are convinced that at all stages D will act the same age as our child and perhaps the child will not need other 'children' around to play with.
Recipe for 2 - if you eat like a momma and your dadda is 6 feet tall
2 onions
2 'skelides' (cloves of?) garlic
2 red peppers
3 tablespoons of oil
4 tomatoes
1 teaspoonful of thymari
1 teaspoonful of dried basil
1 bay leaf
1 teaspoonful of sweet red pepper ( given to us from Antonis from Florina who himself is a dadda)
1 teaspoonful of tabasco (yes, one spoonful!!!)
450 grams of large shrimp (tiger shrimp) in their shells
Cut onions, garlic and peppers in small pieces.
Peel the tomatoes (I put them in boiling water for 20 seconds first to make it easier - the water we used to boil for the rice) and cut into small chunks.
Saute the onions, garlic and pepper in the oil for 8 - 10 minutes, put in the tomatoes and spices for 15- 20 minutes on medium heat, put in the shrimp for 10 minutes.
Served on Jasmine Rice.

"Εβδομάδα Ολλανδίας"

Στο blog της Νατάσσας διάβασα ότι ετοιμάζεται "ταξιδάκι" αυτήν την εβδομάδα για την Ολλανδία και θέλησα να πάρω μέρος. Μαζί με την Νατάσσα, συνοδοιπόροι και ξεναγοί είναι η Σοφία, οι Τρελλοτουρίστες ο LaryT, τα Σκιάγματα και ο Kitsosmitsos.

Οι φωτογραφίες ελαφρώς θολές, π.Ψ. (προ Ψηφιακής), το Πάσχα του 98 ή του 99 (όσο και αν προσπαθήσαμε, δεν καταφέραμε να θυμηθούμε την ακριβή χρονολογία αυτού του ταξιδιού).

Στα πιο όμορφα χρώματα φαντάζομαι η Άνοιξη για την Ολλανδία, οι κήποι του Keukenhof μεγαλειωδώς ανθισμένοι, κόσμος παντού, εκδηλώσεις σε όλα τα μέρη, μιας και βρεθήκαμε στην μεγάλη τους γιορτή των γενεθλείων της βασίλισσας. Στο Άμστερνταμ εκείνο το βράδυ της μεγάλης γιορτής τρέχαμε να προφυλαχτούμε από τους εκατοντάδες σκνίπα στο μεθύσι Ολλανδούς που ήθελαν να κάνουν πιπί στα πόδια μας, είχε και αυτό τη χάρη του, αλλά σίγουρα υπήρχαν άλλες πολύ πιο όμορφες και χαριτωμένες στιγμές.

Όπως όταν μας πρότειναν να πάμε στο Χάουντα και μόνο όταν φτάσαμε στην κεντρική πλατεία και είδαμε το άγαλμα της χωρικής με το κεφάλι το τυρί στο χέρι, αντιληφθήκαμε ότι επρόκειτο για το ... Γκούντα!

Μικρή χώρα, παίρνει κανείς μια πρώτη γεύση σε λίγες μέρες.

Με πολλές ομορφιές, αλλά πολύ "διεθνής" πια, έντονα τουριστική, ακόμα και στα παλιά γραφικά ψαροχώρια έπρεπε να ψάξουμε αρκετά για να διακρίνουμε το τοπικό χρώμα στην όλη ατμόσφαιρα.

Ο Μαρσέλ και η Φάτιμα ήταν πολύτιμοι σύντροφοι στο ταξίδι, αλλά παρά τις πολλές προσκλήσεις τους, δεν νομίζω ότι θα ξαναπηγαίναμε σύντομα στην Ολλανδία.

Μοντέρνα Τέχνη

"Μα γιατί δεν με καταλαβαίνεις;"

Segovia - Patrimonio de la Humanidad

Καίηκ της Ρουθ (... με μαστίχα)

Ενθουσιασμένη από το λικέρ μαστίχας που έφτιαξα το καλοκαίρι (το οποίο ο αδερφός μου ισχυρίζεται ότι μυρίζει ... πετρέλαιο, ίσως επειδή είναι φτιαγμένο με ένα τσίπουρο που προοριζόταν για εκείνον αλλά κατέληξε σε εμένα επειδή του μύριζε από την αρχή άσχημα), αποφάσισα να επιχειρήσω να διακινδυνεύσω παιχνίδια με τη ζάχαρη (ακούς Σταυρούλα;) και να φτιάξω ένα καίηκ μαστίχας. Ύστερα από συζητήσεις με την Κική και την Έλενα, αναζήτηση στο ίντερνετ και στα βιβλία μαγειρικής μου, κατέληξα στην παρακάτω συνταγή:
Υλικά
Για το καίηκ
3 φλυτζ.αλεύρι που φουσκώνει
2 κ.γλ.baking powder (καλού κακού)
1/3 κ.γλ.αλάτι
1 φλυτζ.ξέχειλο lurpak
2 φλυτζ.κοφτά ζάχαρη
3/4 φλυτζ.χυμός πορτοκαλιού
1/4 φλυτζ.λικέρ μαστίχα
1/4 φλυτζ.αραιωμένο εβαπορέ
4 αυγά
1 βανίλια
5 γρ.μαστίχα
ξύσμα από lime
Για το γλάσσο (που δεν μου πέτυχε)
1 φλυτζ.ζάχαρη άχνη
2 κ.σ.βούτυρο
1 κ.σ.λικέρ μαστίχας (που δεν μέτρησα και μου έπεσε πολύ, οπότε αραίωσε τελείως το γλάσσο και χύθηκε στην πιατέλλα τελικά το μεγαλύτερο μέρος, γιατί βαρέθηκα να ανέβω σε καρέκλα να βγάλω από το ντουλάπι την άχνη και να προσθέσω λίγη ακόμα ώστε να σφίξει...)
Εκτέλεση
Χτύπησα στο γουδί τη μαστίχα με λίγη ζάχαρη.
Κοσκίνησα το αλεύρι με το baking και το αλάτι.
Χτύπησα δυνατά το βούτυρο με τη ζάχαρη μέχρι να γίνουν μια κρέμα.
Πρόσθεσα ένα ένα τα αυγά, συνεχίζοντας το χτύπημα.
Πρόσθεσα τη μαστίχα και την βανίλια.
Ανακάτεψα ξεχωριστά όλα τα υγρά μαζί (χυμό πορτοκαλιού, λικέρ, γάλα).
Στο μείγμα με το βούτυρο άρχισα να ρίχνω σιγά σιγά το αλεύρι και εναλλάξ τα υγρά χωρίς να χτυπάω πια με δύναμη.
Έβαλα σε βουτυρωμένη και αλευρωμένη φόρμα και έψησα για 65' στους 180οC.
Όταν το έβγαλα από το φούρνο, ακούμπησα τη φόρμα σε σχάρα για να κρυώσει ένα δεκάλεπτο. Το αναποδογύρισα σε πιατέλα και περιέχυσα με το γλάσσο (που όμως ήταν πολύ υγρό και έτσι δεν φαίνεται ούτε το χρώμα του ούτε και στάθηκε ιδιαίτερα πάνω στο καίηκ).
Το γλάσσο το έκανα ζεσταίνοντας το βούτυρο και ανακατεύοντάς το με την άχνη και το λικέρ μαστίχας, χτυπώντας με τον αυγοδάρτη ώστε να μην έχει γρομπαλάκια.

ΥΓ. Αυτό το γλυκό το ονόμασα "καίηκ της Ρουθ" προς τιμήν του παιδικού μου φίλου Μιχάλη και της γυναίκας του της Ρουθουνίτσας, που θα γίνουν σε 6 μήνες γονείς και εμείς νονοί και η χαρά μας δεν περιγράφεται!

Στοιχειωμένη Πόλη

Ή αλλιώς ... Ciudad Encantada. Αξέχαστη εμπειρία.

ΥΓ.Οι φωτογραφίες 18,19,20 και 1, από το Μπαλκόνι του Διαόλου.

Τάρτα με ξινομυζήθρα και κρεμμύδια

Στον Αρτεμώνα της Σίφνου, σε ένα όμορφο ταβερνάκι χαμένο στα σοκάκια, το Χρυσό (φωτό 1), κάνουν μια νοστιμότατη πίττα με ξινομυζήθρα και κρεμμύδια, που την ονομάζουν καλασούνα. Η μαγείρισσα μου έχει πει ότι έτσι την φτιάχνουν στο νησί της την Φολέγανδρο, γιατί στην Σίφνο η καλασούνα γίνεται γλυκιά με κολοκύθα. Αυτή η πίττα σε συνδυασμό με την εξαιρετική εκδοχή της Λόπε που είχα την τύχη να δοκιμάσω το χειμώνα, μου έδωσαν την ιδέα για μια τάρτα.
Εδώ και χρόνια βρίσκω στο Carrefour μια πολύ καλή εκδοχή της ζύμης brisée (φωτό 2) για τις στιγμές που βιάζομαι ή δεν έχω κέφι να φτιάξω τη δική μου βάση τάρτας.
Τα υλικά μου για την γέμιση εύκολα, με ποσότητες κατά προσέγγιση.
Ξινομυζήθρα κρητική, γιαούρτι στραγγιστό (γύρω στις 10 κ.σούπας, ίσως και περισσότερο), 3 αυγά, παρμεζάνα, λίγο αραιωμένο εβαπορέ, δυόσμος και ρίγανη, λευκό πιπέρι.
Επίσης, 4 ξερά κρεμμύδια σε φέτες, ελαιόλαδο, κρασί Σάμου, worcestershire sauce.

Γρήγορη και απλή η προετοιμασία αυτής της τάρτας.
Η ζύμη είναι τυλιγμένη σε αντικολλητικό χαρτί, είναι πολύ εύκολη στη χρήση και βέβαια δεν κολλάει και στην ταρτιέρα. Την άπλωσα με το χαρτί προς κάτω στην ταρτιέρα και την τρύπησα σε πολλά σημεία με το πηρούνι για να μη φουσκώσει(φωτό 3).
Στις οδηγίες της δεν αναφέρεται προψήσιμο, αλλά εμένα μου αρέσει πιο τραγανή, γι αυτό και την έστρωσα με αντικολλητικό χαρτί από πάνω, έβαλα ρεβύθια (φωτό 4), την έψησα στους 200ο για 10΄ και στη συνέχεια την ξεσκέπασα και συνέχισα άλλα 5' ψήσιμο μέχρι να πάρει λίγο χρώμα (φωτό 6).
Ταυτόχρονα σώταρα τα κρεμμύδια με λάδι, τα έσβησα με το σαμιώτικο γλυκό κρασί και με την worcester και τα άφησα να μαλακώσουν σε χαμηλή φωτιά (φωτό 7).
Σε λεκάνη χτύπησα τα αυγά και αφού έτριψα με το χέρι την ξινομυζήθρα, συνέχισα το χτύπημα μέχρι να ενοποιηθούν τα υλικά (φωτό 5).
Στη συνέχεια πρόσθεσα τα κρεμμύδια, το γιαούρτι και τα υπόλοιπα υλικά (φωτό 8). Την επόμενη φορά θα προσθέσω γκούντα και περισσότερα κρεμμύδια, γιατί η ξινομυζήθρα είναι πικάντικη και εμένα μου αρέσουν οι πιο γλυκιές γεύσεις.
Έριξα στην βάση την γέμιση, πασπάλισα με παρμεζάνα (φωτό 9) και έψησα για 35-40' στους 200οC.
Έτοιμη η τάρτα και Καλή μας Όρεξη (φωτό 10, 11, 12).

Σαν σήμερα ... πριν 12 χρόνια ...

Ο χρόνος πράγματι λειτουργεί καταπραϋντικά στα τραύματα από τις ανθρώπινες απώλειες.
Αλλά δεν τα γιατρεύει.
Μένουν εκεί, να μας βασανίζουν με τις θύμησες.
Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, κάποιοι πίσω του πονούν.
Είναι λογικό και ίσως είναι και ένα από τα θαύματα της ζωής.
Όταν κάποιος σε θυμάται, κλαίει για σένα, πίνει ένα κρασί στην μνήμη σου, είναι μία νίκη της ανθρώπινης ζωής και ύπαρξης, είναι ένα είδος αθανασίας.

Δεν μου αρέσει να κρατώ ημερολόγιο με τις σκέψεις μου ... ηλεκτρονικό ή άλλης μορφής. Στο μπλογκ μου αναφέρομαι σε κάποια από τα ενδιαφέροντά μου και μέχρι εκεί.
Την τελευταία φορά που ένοιωσα την ανάγκη να γράψω σε ένα χαρτί τις σκέψεις μου, ήταν πριν 12 χρόνια. Όταν η φρίκη της πραγματικότητας με ξεπερνούσε και έψαχνα ένα τρόπο να ... ξορκίσω ίσως αυτό που συνέβαινε; Να το κατανοήσω; Να το εκθέσω κάπου έξω από το μυαλό μου και έτσι -σαν ταχυδακτυλουργός- να το αφαιρέσω στη συνέχεια δια παντός από την μνήμη μου; Ποιος ξέρει... αν υπήρχαν τα μπλογκς τότε, ίσως να μου είχαν φανεί πιο χρήσιμα από την μονόπλευρη και βουβή εκείνη κόλλα χαρτιού.

Πριν 12 χρόνια σκοτώθηκε ο Δημήτρης.
Το βαφτιστήρι μου.
Ο μικρός μου "αδερφός".
2 μέρες πριν κλείσει τα 18.
Μεθυσμένος, οδηγώντας μια μηχανή, καρφώθηκε σε ένα κολωνάκι στην άκρη ενός επαρχιακού παραλιακού δρόμου. 5 μέρες στο ΚΑΤ αναμονή για το προδιαγεγραμμένο τέλος και μετά τα άγρια και απαράδεκτα έθιμα ταφής της ελληνικής επαρχίας. Με την νονά να σέρνει αυτό τον αποτρόπαιο χορό. Με σκηνές φρίκης, εκτός από τον πόνο. Με την μάνα του, την "ψυχομάνα" μου, ένα κουρέλι. Με την μάνα μου αλλού.

Αυτές τις αναμνήσεις, πώς μπορεί τελικά κάποιος να τις διαχειριστεί αποτελεσματικά;
Ο χρόνος μειώνει την ένταση του πόνου, αλλά δεν τον εξαφανίζει. Λειτουργεί σαν ένα καλό αναλγητικό... χρόνος - "mesulid".

Πέρασαν 12 χρόνια. Για την Γιαννούλα, τον Ντίνο, τον Κυριάκο, τον Νίκο, την Ιωάννα... αυτή η αξέχαστη μέρα ήταν η χειρότερη. Όσα "mesulid" και να πήραμε, δεν είδαμε σπουδαία διαφορά.

Cuenca - Casas Colgadas

Όμορφες αναμνήσεις μου ήρθαν χθες στο μυαλό από μια πρόσφατη επίσκεψη στην Cuenca (Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης το 2016) στην Ισπανία, με τα διάσημα Casas Colgadas.
Εκεί παίξαμε πηρουνομαχίες για το ποιός θα πάρει μεγαλύτερο μεζέ από ένα νοστιμότατο revuelto de espárragos y jamón, από όπου και η φωτογραφία.



Στην Ισπανία τα σπαράγγια με αυγά είναι από τις αγαπημένες συνταγές, που την βρίσκουμε σχεδόν πάντα και στους καταλόγους των εστιατορίων, στα πρώτα πιάτα. Απαραίτητη η προσθήκη jamón (του Teruel κατά προτίμηση) ή γαριδών ξεφλουδισμένων, για πιο πλούσιο γευστικό αποτέλεσμα. Το πιάτο ονομάζεται revuelto, δηλαδή ανακατωμένο, μιας και η τελική όψη είναι σαν να πήγε να φτιάξει κανείς ομελέττα και του έπεσε στο αναποδογύρισμα, χαχα! Ή σαν τα scrubbled eggs των Άγγλων.
Η βασική συνταγή ξεκινά με ελαφρύ βράσιμο των σπαραγγιών, τσιγάρισμα του αλλαντικού ή των θαλασσινών σε λάδι ή/και βούτυρο, προσθήκη των σπαραγγιών και στη συνέχεια τα αυγά και καλό ανακάτεμα μέχρι να αποκτήσουν τα αυγά κρεμώδη υφή.
Μπορούν να προστεθούν μανιτάρια, κρεμμύδια σωταρισμένα και σκόρδο. Στο τέλος, για γαρνίρισμα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ψιλοκομμένος μαϊντανός.
Αντί για γαρίδες, έχει τύχει να το δοκιμάσουμε στην Χώρα των Βάσκων και με σολομό, αλλά προσωπικά προτιμώ τελικά τις γαρίδες. Ένα εξαιρετικό τέτοιο revuelto σερβίρεται την Άνοιξη και το Καλοκαίρι στην Μαδρίτη των Austrias, στην Taberna del Alabardero, που βρίσκεται δίπλα στο Teatro Real και απέναντι από το Palacio de Oriente. Όσοι επισκεφτείτε την Μαδρίτη, κάντε μία στάση σε αυτό το εστιατόριο και θα με θυμηθείτε!
Συχνά, όταν τα σπαράγγια είναι πολύ φρέσκα, αντί για ελαφρύ βράσιμο σωτάρονται μέχρι να μαλακώσουν και στην συνέχεια ακολουθεί το jamón ή οι γαριδούλες.
Άλλη εκδοχή είναι -αφού βράσουν ελαφρά τα σπαράγγια- να προστεθούν αρχικά τα κοτσάνια κομμένα σε κομμάτια μαζί με το αλλαντικό, στη συνέχεια τα αυγά και μόνο στο τέλος -όταν θα είναι σχεδόν έτοιμο το revuelto- οι πολύ μαλακές και ευαίσθητες κορυφές των σπαραγγιών, για να μην διαλυθούν.
Στα δύο ερασιτεχνικότατα και "ζαλιστικά" βίντεος υπάρχει μια "γεύση" από τα "Κρεμαστά Σπίτια" και την γέφυρα, που καλύτερα να αποφεύγουν να διασχίσουν όσοι πάσχουν από υψοφοβία, καθώς η επιστροφή από το δρόμο κρατά γύρω στην μισή ώρα.

Valencia

Ταινίες που ενδιαφέρουν τους ισπανόφωνους

... από το 13ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας:

ΧΧΥ
Στην τρυφερή ηλικία των 15, η Άλεξ είναι ήδη φορέας ενός αδιευκρίνιστου μυστικού, εξαιτίας του οποίου η οικογένεια της έχει αφήσει το Μπουένος Άιρες και έχει εγκατασταθεί σε μια ακτή της Ουρουγουάης. Ακόμα κι εκεί όμως, η έλευση μιας φιλικής οικογένειας αποτελούμενης από έναν πλαστικό χειρουργό, την γυναίκα του και τον 16χρονο γιο τους Αλβάρο αρκεί για να αλλάξει τις ισορροπίες. Πόσο σπάνια μπορεί να είναι η ιατρική βοήθεια που χρειάζεται η Άλεξ, όπως και η σχέση που θα αναπτύξει με τον Αλβάρο; Αγκαλιάζοντας στοργικά τo ζήτημα του ερμαφροδιτισμού, το ντεμπούτο της Λουθία Πουέντζο κέρδισε το βραβείο της Επιτροπής Νέων στην Εβδομάδα Κριτικής των Κανών.
Σκηνοθεσία: Lucía Puenzo
Σενάριο: Lucía Puenzo
Φωτογραφία:Natasha Braier
Μοντάζ: Alex Zito
Μουσική: Andrés Goldstein, Daniel Tarrab
Ηθοποιοί: Ricardo Darín, Valeria Bertuccelli, Germán Palacios
Αργεντινή / Γαλλία / Ισπανία, Έγχρωμο
Ισπανικά, 91΄
ΧΧΥ
24 Σεπτεμβρίου ΔΑΝΑΟΣ 1 22:45

Ζώνη Άμυνας - La Zona
Το περίκλειστο υπερπολυτελές σύμπαν του La Zona αναταράζεται μετά από μια ληστεία που καταλήγει σε δολοφονία. Η αυτοδικία που αποφασίζουν να εφαρμόσουν οι κάτοικοι του συγκροτήματος ξυπνά μέσα τους εκδικητικά ένστικτα. Ένας άντρας θα καταφέρει να ξεφύγει από το κλίμα παράνοιας που επικρατεί και θα συμμαχήσει με το νεαρό ληστή που κρύβεται, καθώς ο κλοιός κλείνει ασφυχτικά γύρω τους? Μέσα από το σασπένς και τη δράση, τα πιεστικά προσωπικά διλήμματα και το γενικευμένο κλίμα εχθρότητας και μίσους, ο Ροντρίγκο Πλα καταθέτει το δικό του σχόλιο πάνω στους κινδύνους που εγκυμονεί η κοινωνική αδικία και τις ψυχολογικές παραμέτρους που αυτή ορίζει. Μια ταινία-κραυγή για τα χρόνια που θα έρθουν και το μέλλον που προβλέπεται ζοφερό.
Σκηνοθεσία: Rodrigo Plà
Σενάριο: Laura Santullo
Φωτογραφία: Emiliano Villanueva
Ηθοποιοί: Daniel Jiménez Cacho, Daniel Tovar, Alan Chávez
Ισπανία / Μεξικό, Έγχρωμο
Ισπανικά, 97΄
Format: 35mm
La Zona
28 Σεπτεμβρίου ΑTTIKON 22:15

Δύο Αγκαλιές - Dos Abrazos
Από τη μία ο έφηβος Πάκο, που μόλις έχει μάθει ότι ο μεγαλύτερος αδερφός του πάσχει από καρκίνο, αλλά την ίδια στιγμή είναι κρυφά ερωτευμένος με την όμορφη Σιλβίνα, ταμία σε σούπερ μάρκετ που βασανίζεται από την ανύπαρκτη σχέση με τη μητέρα της. Από την άλλη ο Χοακίν, μοναχικός οδηγός ταξί που θα μεταφέρει στο νοσοκομείο έναν πελάτη του και θα αναλάβει οικειοθελώς μια υπόθεση ιδιότυπης συμφιλίωσης για λογαριασμό του. Τέσσερις άνθρωποι, δύο ιστορίες που έχουν ανάγκη να καταλήξουν σε μία αγκαλιά. Ένα μίνι μωσαϊκό που θυμίζει Κισλόφσκι και απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ της Τριμπέκα.
Σκηνοθεσία: Enrique Begne
Σενάριο: Paula Marcovich
Φωτογραφία: Federico Barbarosa
Μοντάζ: Samuel Larson
Μουσική: Antonio Fernández Ros
Ηθοποιοί: Maya Zapata, Jorge Zarate, Giovanni Florido, Ximena Sarinana
Μεξικό, Έγχρωμο
Ισπανικά, 87΄
Format: 35mm
Dos Abrazos
27 Σεπτεμβρίου ΔΑΝΑΟΣ 1 17:30
28 Σεπτεμβρίου ΔΑΝΑΟΣ 2 20:30

Αστραφτερά Πέταλα - Avant Petalos Grillados
Το δεύτερο και? τελευταίο μέρος του οπτικοακουστικού τρίπτυχου Echos der Büchrucken, εμπνευσμένο από ιστορία του Elier Ansgar Wilpert και δοσμένο ως μια σουρεαλιστική αλληλουχία εικόνων. Συμμετοχή στο Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών του Φεστιβάλ Κανών.
Σκηνοθεσία: Velasco Broca Ισπανία
Ισπανία, Ασπρόμαυρο
10:30’’
Format: 35mm
Avant Petalos Grillados
25 Σεπτεμβρίου ΑΠΟΛΛΩΝ 17:30

Το Γυάλινο Κλουβί - Tras el Cristal
Ο Κλάους, γιατρός που κάποτε έθεσε την επιστημονική του ιδιοφυία στην υπηρεσία του ναζισμού, ζει παράλυτος και ολοκληρωτικά εξαρτημένος από την βοήθεια της οικογένειάς του σε μια βίλα της Καταλονίας. Η άφιξη του Άντζελο, ενός νεαρού άντρα που ισχυρίζεται ότι είναι νοσοκόμος και μοιάζει να κρύβει ένα σκοτεινό μυστικό, θα ανοίξει και πάλι έναν κύκλο βίας που όλοι πίστευαν ότι ανήκει στο παρελθόν. Κορυφαίο δείγμα του ευρωπαϊκού σινεμά τρόμου, το φιλμ του Βιλαρόνγκα φέρνει τον θεατή αντιμέτωπο με εικόνες ονειρικές, φετιχιστικές, στα αμφιλεγόμενα όρια του πορνογραφικού και του γκροτέσκου. Γι αυτό και μια μερίδα της κριτικής το αφόρισε, ενώ οι τολμηρότεροι το χαιρέτισαν ως ένα σύγχρονο «Σαλό».
Σκηνοθεσία: Agustí Villaronga
Σενάριο: Agustí Villaronga
Φωτογραφία: Jaume Peracaula
Μουσική: Javier Navarrete
Ηθοποιοί: Günter Meisner, David Sust, Marisa Paredes
Ισπανία, Έγχρωμο
Ισπανικά, 100΄
Format: 35mm
Tras el Cristal
22 Σεπτεμβρίου ΑΠΟΛΛΩΝ 01:00

Παραστράτημα - Lapsus
Εγκλωβισμένη σε ένα μίνιμαλ ασπρόμαυρο σύμπαν, μια έντρομη καλόγρια ζητά ξανά και ξανά τη θεία επέμβαση. Juan Pablo Zaramella 3:30’’
Lapsus

Και μια μη ισπανόφωνη, με μουσικό περιεχόμενο.

Στον Ποταμό της Ρούμπα - Le Batelier de la Rumba
Αρμενίζοντας στις όχθες του μαγευτικού ποταμού Κονγκό πάνω σε μια κατεστραμμένη βάρκα, ένας ορφανός πιτσιρίκος εμπνέεται τις πρώτες του μελωδίες σε μια ξεκούρδιστη κιθάρα. Καθώς σταδιακά αποκτά φήμη, δέχεται τα πυρά των Αρχών που φοβούνται την επαναστατική δυναμική των ξεσηκωτικών τραγουδιών του. Οι δεκαετίες περνούν και ο Γουέντο εκφράζει με τη μουσική του τις ελπίδες, τις απογοητεύσεις αλλά και το πνεύμα ενός ολόκληρου λαού που δεν γνώρισε πολλές στιγμές ευημερίας. Φιλμάροντας πανέμορφα πλάνα από το Κονγκολέζικο τοπίο και ντύνοντας την ταινία του με εξαίσια μουσικά αποσπάσματα, ο Jacques Sarasin συνθέτει το πολιτιστικό κολλάζ ενός λαού που ακόμα και στις κακουχίες, δεν έπαψε ποτέ να τραγουδά.
Σκηνοθεσία: Jacques Sarasin
Φωτογραφία: Remon Fromont
Μοντάζ: Bernard Josse
Συμμετέχουν: Wendo Kolosoy, Mbinga Kabata, Antoine Moundanda, Joseph Munange
Γαλλία / Κονγκό, Έγχρωμο
Λινγκάλα, 86΄
Format: DIGIBETA NTSC
Le Batelier de la Rumba
21 Σεπτεμβρίου ΑΠΟΛΛΩΝ 18:15

Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Εικόνες και γεύσεις Σιφνέικες

Ένα από τα παραδοσιακά μεζεδάκια της Σίφνου είναι η καππαροσαλάτα.
Για όποιον δεν έχει δοκιμάσει ποτέ, πρέπει να τονίσω ότι πρόκειται για μια πολύ ξεχωριστή γεύση, αρκετά ασυνήθιστη, που κάποιοι την λατρεύουν και κάποιοι δεν αντέχουν ούτε στην μυρωδιά της. Χρειάζεται απαραιτήτως ξερή κάππαρη, που στην Αθήνα δεν γνωρίζω από που μπορούμε να την προμηθευτούμε. Και που κοστίζει μια μικρή περιουσία, συγκεκριμένα φέτος αγοράσαμε προς 10 ευρώ τα 200 γραμμάρια σε μπακάλικο-χασάπικο της Απολλωνίας. Στο μποστάνι των παππούδων του Ναρλή, πριν το Κάτω Πετάλι, είχαν πάντα ωραιότατη ξερή κάππαρη και σε καλύτερη τιμή, αλλά όταν τους επισκεφτήκαμε για να δούμε τα πήλινα του εγγονού, είχαμε ήδη εφοδιαστεί με την κάππαρη της χρονιάς.
Ξεκινάμε λοιπόν.
Τα υλικά λίγα.
Κάππαρη, κρεμμύδια, λάδι, ξίδι, προαιρετικά κρασί κόκκινο, αλατοπίπερο, νερό.
Τί κάνουμε τώρα;
Για 2 μέρες βάζουμε την ξερή κάππαρη να κολυμπήσει στα βαθειά και φροντίζουμε να αλλάζουμε 3 φορές την ημέρα το νερό, για να ξεπικρίσει. Ας πούμε ότι χρησιμοποιούμε 1 φλυτζάνι ξερής κάππαρης, για να έχουμε μια πιο συγκεκριμένη εικόνα για τις ποσότητες.
Στην συνέχεια την στραγγίζουμε και ανακαλύπτουμε ότι επειδή "ασθένησε" από κατακράτηση υγρών, το 1 φλυτζάνι έχει αυγατήσει και έχουν γίνει 2.
Η αναλογία κάππαρης (μετά το κολύμπι) προς κρεμμύδια είναι 1 προς 3, άρα θα κόψουμε σε φέτες 6 φλυτζάνια ξερά κρεμμύδια.
Βράζουμε ελάχιστα την κάππαρη σε λίγο νερό 3 φορές και πετάμε το νερό, για να σιγουρευτούμε ότι έχει ξεπικρίσει τελείως. Δοκιμάζουμε για να είμαστε και σίγουροι.
Στραγγίζουμε και πάλι.
Και αρχίζουμε το μαγείρεμα.
Σωτάρουμε σε μπόλικο λαδάκι το κρεμμύδι και στη συνέχεια προσθέτουμε και την κάππαρη.
Αν θέλουμε σβήνουμε με κόκκινο κρασί και σιγομαγειρεύουμε για αρκετή ώρα με κλειστό το καπάκι.
Ρίχνουμε και το ξύδι, αν μας αρέσουν οι πιο γλυκιές γεύσεις ρίχνουμε και βαλσαμικό, αλλά προσοχή, γιατί το κρεμμύδι ούτως ή άλλως γλυκαίνει ιδιαίτερα.
Αν θέλουμε προσθέτουμε και δάφνη, εκτός από το αλάτι και λίγο πιπέρι.
Προσθέτουμε νερό όσο χρειαστεί (εμένα πάντα μου χρειάζεται αρκετό γιατί κάνει κοντά 2 ώρες να μαλακώσει η κάππαρη, ιδιαίτερα αν είναι και πολλών χρόνων, πιο ξερή και από τις ξερές, χαχα!) όσο μαγειρεύεται η καππαροσαλάτα μας. Συνήθως λειώνει ελαφρά η κάππαρη αλλά δεν πρέπει να φοβηθούμε, τότε είναι έτοιμη.
Συνοδεύεται με ... όλα!

Να δούμε...

... πότε και πώς θα φτάσει στα χέρια μας.
Από τον περασμένο Απρίλιο το περιμένουμε.
30 Σεπτεμβρίου τελικά θα κυκλοφορήσει επίσημα στην Ισπανία το νέο cd του Diego El Cigala.

Dos Lágrimas

Ποιός θα είναι ο νικητής των εκλογών της 16ης Σεπτεμβρίου;

Aν ήμουν ο Μαραντόνα...

Η ζωή είναι μια τόμπολα... δια "χειρός" Manu Chao.

Την "ένδοξη" χρονιά του 68...

Πέρασαν κιόλας σχεδόν 40 χρόνια;

Ηθικό Δίδαγμα!

"Οι μικρές χαρές της ζωής είναι ένα δώρο."

Στήθος γαλοπούλας μαριναρισμένο σε γάλα

Άνοστο το κρέας της γαλοπούλας, άπαχο, εύκολα μπορεί να στεγνώσει και να μην έχει καμμία ενδιαφέρουσα υφή και γεύση όταν φτάνει στο πιάτο μας.
Γι αυτό και έχω καταλήξει στο μαρινάρισμα σε γάλα γύρω στις τρεις με πέντε ώρες. Με το "κολύμπι" το στήθος της γαλοπούλας μαλακώνει, ζωντανεύει. Στη συνέχεια, ψήσιμο στη γάστρα, σκεπασμένο το στήθος, στους 180ο C για 1 με 1 1/2 ώρα. Από υγρά χρειάζεται λαδάκι, κρασί λευκό γλυκό (σάμου, moscatel, jerez), worcestershire sauce. Προσθέτω και λίγο από το αραιωμένο εβαπορέ της μαρινάδας.
Όταν είναι πια καλοψημένο το κρέας, αλείφουμε με μέλι, κολλάμε τριμμένη φρυγανιά -αν θέλουμε ανακατεμένη με κορν φλέϊκς, ξηρούς καρπούς, κάποιο είδος παξιμαδιού- και συνεχίζουμε το ψήσιμο στο γκριλ με ανοιχτή πια τη γάστρα, για 10΄.
Δεν σερφάρουμε στο ίντερνετ αυτά τα 10', γιατί μπορεί να μας αρπάξει το φαγητό, όπως συνέβη σήμερα σε εμένα. Μπορούμε να αραιώσουμε την σάλτσα που έχει μείνει στο ταψί με βαλσαμικό ξύδι, νερό και μέλι και να σερβίρουμε χωριστά.
Από μπαχαρικά και μυριστικά, κατά βούληση.
Μιας και μου αρέσουν οι μυρωδιές των ινδικών φαγητών, σήμερα χρησιμοποίησα κύμινο, τζίντζερ, πάπρικα, γκάραμ μασάλα, σκόρδο, αλατοπίπερο, chillies, ρίγανη και σιναπόσπορο λευκό.
Σερβίρουμε με ρύζι, στολισμένο με ελαφρά ψημένα ξηροκάρπια και κύβους φρούτων. Το δικό μου πιάτο σήμερα είχε σκέτο σταφύλι λευκό και ήταν υπέροχος ο συνδυασμός.

Άρωμα Σίφνου στο πιάτο - κάππαρη

Καππαρίτσα ξερή αλλά και τουρσί φέραμε μπόλικη από τη Σίφνο.

Ευκαιρία λοιπόν για μια εύκολη τυρόπιττα, με άρωμα κυκλαδίτικων διακοπών.

Υλικά
150 γρ.βιτάμ
110 γρ.αλεύρι
800 γρ.αραιωμένο (αρκετά) εβαπορέ
4 αυγά
700 γρ.φέτα μαλακή (από λάθος, μαλακό τυρί ή ξυνομυζήθρα ζήτησα, καθώς και φέτα, αλλά έγιναν 2 σε 1 οι παραγγελίες και προέκυψε μια μαλακή φέτα που προσωπικά μου φαίνεται ελαφρώς αηδία, οπότε η πίττα ήταν μονόδρομος!)
200 γρ. γκούντα
15 (στο περίπου) λιαστές ντομάτες ξαρμυρισμένες
4 κ.σ. κάππαρη ξαρμυρισμένη
άνιθος ψιλοκομμένος
ξερός δυόσμος τριμμένος
αλατοπίπερο, μοσχοκάρυδο
έτοιμο φύλλο κουρού (αν και πολύ θα ήθελα να έχω σπιτικό...)
1 αυγό και λίγο γάλα για την επάλειψη του φύλλου

Εκτέλεση
Κάνω μια ελαφριά αραιή μπεσαμέλ.
Ζεσταίνω σε μέτρια θερμοκρασία το βιτάμ, στο μεταξύ έχω ήδη ζεστάνει το γάλα να είναι έτοιμο. Μόλις λειώσει το βιτάμ προσθέτω γρήγορα το αλεύρι και ανακατεύω με ξύλινη κουτάλα πολύ γρήγορα, για να μη γίνουν μεγάλοι σβώλοι. Προσθέτω λίγο λίγο το γάλα, μόλις αρχίσει να διαλύεται το αλεύρι ανακατεύω με σύρμα πλέον, πριν χύσω στην κατσαρόλα ακόμα όλο το γάλα. Γερό ανακάτεμα και έτοιμη η ελαφριά μπεσαμέλ. Αλατοπίπερο και μοσχοκάρυδο, τραβάω την κατσαρόλα από το μάτι για να κρυώσει το περιεχόμενο.
Προσθέτω ψιλοκομμένη τη φέτα και το τριμμένο γκούντα.
Κόβω στα 4 τις λιαστές ντομάτες (αφού τις έχω σουρώσει καλά από το νερό που τις είχα για 3 ώρες για να μαλακώσουν και να ξαρμυρίσουν) και σουρώνω και την κάππαρη (επίσης 3 ώρες και 4 νερά αλλαγή για να ξαρμυρίσει) από το νερό. Τα προσθέτω στο μείγμα. Το ίδιο και τον ψιλοκομμένο άνιθο καθώς και τον ξηρό δυόσμο.
Χτυπάω τα αυγά (κανονικά θα έπρεπε ίσως να χτυπήσω σε μαρέγκα τα ασπράδια για πιο αφράτο αποτέλεσμα, αλλά τα χτυπάω απλά όλα μαζί) και τα προσθέτω στο μείγμα, που έχει ήδη αρχίσει να κρυώνει.
Λαδώνω το ταψί καλά, απλώνω το ένα φύλλο κουρού και το τεντώνω ελαφρά να γεμίσει το ταψί. Ρίχνω προσεκτικά το μείγμα και καλύπτω με το δεύτερο φύλλο. Αλείφω με αυγό χτυπημένο με γάλα την επιφάνεια και πασπαλίζω με σουσάμι.
Ψήνω σε προθερμασμένο φούρνο στους 200ο για 70', τσεκάροντας κατά διαστήματα. Αλλάζω θέση το ταψί στο φούρνο 2 φορές, ώστε να ψηθεί όσο το δυνατόν πιο ομοιόμορφα. Έτοιμη, εύκολη και μυρωδάτη η πιττούλα!

Άλλη ιδέα, πιο γρήγορη, πιο εύκολη. Καλή λύση και ένα φιλικό δείπνο για 4, της "τελευταίας στιγμής", χωρίς μεγάλο κόπο.
Χοιρινό φιλέτο στη λαδόκολλα

Υλικά
8 κομμάτια από ψαρονέφρι, πάχους γύρω στα 2 εκατοστά
5 ντομάτες
1 κρεμμύδι
κάππαρη
ελιές
ρίγανη
δενδρολίβανο (αν υπάρχει φρέσκο, ακόμα καλύτερα)
λάδι
αλατοπίπεροΕκτέλεση
Απλό φαγάκι και εύκολο, δεν χρειάζεται ιδιαίτερες οδηγίες.
Ξεφλουδίζουμε, στίβουμε με το χέρι και κόβουμε τις ντομάτες σε κύβους.
Σε χαρτί φούρνου τοποθετούμε το κρέας, τις ντομάτες, τις ελιές, την κάππαρη, το κρεμμύδι ψιλοκομμένο, τα μυρωδικά και τα μπαχαρικά και τυλίγουμε. Καλύτερα να φτιάξουμε 4 πακέττα, για να ψηθεί πιο εύκολα το φαγητό.
Τα βάζουμε σε ταψί φούρνου και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 200οC για 30', δεν θέλει περισσότερο χρόνο γιατί το χοιρινό φιλέτο είναι μαλακό και γίνεται γρήγορα.
Ανοίγουμε τα πακέττα στα πιάτα, την ώρα που σερβίρουμε.

Συνοδεύουμε με καρπάτσιο μανιταριών, που δεν θέλει ιδιαίτερη προετοιμασία και έτσι έχουμε ένα πρώτο και ένα κύριο πιάτο εύκολα και γρήγορα, χωρίς πολλά τζάτζαλα για πλύσιμο και χωρίς να μυρίσουμε μαγειρίλα εμείς και το σπίτι!
Καθαρίζουμε με υγρό πανάκι τα μανιτάρια (εκτός αν δεν αντέχουμε να μην τα πλύνουμε, οπότε το κάνουμε μέσα σε σουρωτήρι όσο πιο γρήγορα γίνεται για να μη ρουφήξουν πολλά νερά και μετά τα στεγνώνουμε με το σεσουάρ... όχι, λάθος, με χαρτί κουζίνας ήθελα να γράψω. Τώρα που το ξανασκέφτομαι... γιατί όχι με το σεσουάρ; Δική σας η απόφαση!)
Τα κόβουμε σε λεπτές φέτες, απλώνουμε σε ατομικά πιάτα και ραντίζουμε με σαλτσούλα που έχουμε φτιάξει με ελαιόλαδο, χυμό λεμονιού, ψιλοκομμένο μαϊντανό, θυμάρι φρέσκο ή ρίγανη, αλατοπίπερο.
Τα καλύπτουμε με διαφανές χαρτί και τα αφήνουμε για 2-3 ώρες στο ψυγείο, να μαριναριστούν. Αν θέλουμε ρίχνουμε και ελάχιστο σκόρδο και λίγο ξύδι βαλσαμικό.
Πριν τα σερβίρουμε, καβουρδίζουμε σε αντικολλητικό τηγάνι χωρίς λάδι το σουσάμι για 1-2' και το ρίχνουμε από πάνω μόλις κρυώσουν ελαφρά.

Καλό Φθινόπωρο!

Χρυσοπηγή - Σίφνος - Αυγουστιάτικη Πανσέληνος...

Και πάλι, όταν η μισή Ελλάδα καιγόταν...
Υπέροχη πάντα η Αυγουστιάτικη Πανσέληνος.
Όμως... πόσοι μπορούσαν πραγματικά να την απολαύσουν;

Απολλωνία - Σίφνος

Βαθύ - Σίφνος

Όταν η μισή Ελλάδα καιγόταν...
η άλλη μισή ήταν ακόμα σε διακοπές.
Σκληρή η πραγματικότητα, αλλά η ζωή "συνεχίζεται".
Κουτσά στραβά, μέσα στις στάχτες.